Halverwege de 16e eeuw waren er spanningen in de Nederlanden tussen de koning (Filips II) en de adel. Maar ook spanningen tussen de katholieken en de (steeds meer opkomende) protestanten.
Margaretha van Parma wilde als landvoogdes onrusten voorkomen. En geloofde niet dat hard ingrijpen de juiste oplossing zou zijn. Het lukt haar niet om de rust te bewaren en Filips besluit uiteindelijk om de hertog van Alva naar de Nederlanden te sturen.
Margaretha ziet dat haar aanpak niet heeft gewerkt, maar kan ook niet leven met de aanpak die Alva voorstaat. Ze besluit daarom om haar positie als landvoogdes op te geven.
Wat leer je hiervan als hedendaagse leider?